ممنوع لـ زياد الرحباني

ممنوع ولا مواطن عم يشارك باعادة انتخاب نفس الطقم السياسي بكل انتخابات يجي ويسأل وينيي الدولة
 
ممنوع ولا شوفير تكسي يزمّر لشوفير تكسي تاني وقف بنص الشارع، يرجع هوي ذاته نفس الشوفير يوقف بنص الشارع
 
ممنوع ولا لبناني يسب الدولة لأنها مش ضابطة عجقة السير، يرجع يسب الدولة لأنها عملتله ظبط سير بيستاهله

ممنوع ولا حدا مسؤول عن جامع بوعي الناس بالقوة مؤمنين وكفار الساعة خمسة الصبح يجي يتذمر من صوت موسيقى عالية بمنزل شي مواطن شي يوم
 
ممنوع أي شب يحكي عن حب الأرض وهوي بحياته مش ماسك منكوش ولا بيعرف يحوش زيتون
 
ممنوع أيها المواطن تسرق كهربا وتشتكي من انقطاع التيار الكهربائي
 
ممنوع اللبناني يسب لبنان بلبنان وبس يوصل ع كندا يحط فيروز ويقعد يبكي
 
ممنوع تكون عم تناقش خصمك بالسياسة وتبلش معو بجملة كول خرا وبس يقلك عيب عليك تاخدها شخصية وتزعل
 
ممنوع يقبل المواطن انو الزعما يقرطوه يومية وياخد ع خاطره اذا حدا من رفقاته قرطه بالصدفة
 
ممنوع تطلع عالتلفزيون تشتكي ع زعران طايفة تانية وانت يومية بتدافع عن زعران طايفتك
 
ممنوع ولا مواطن، ولا واحد، مناصرلحزب مشارك بالحكومة، ينق اذا معاشه ما كفاه لنص الشهر
 
ممنوع ولا بنت تتضايق لأنو حدا لطشها، وترجع تاني نهار دغري تتضايق لأنو ما حدا لطشها
 
ممنوع ولا عسكري حامل بارودة ومفروز للحراسة قدام السفارة الاميركية يكون بالبيت قدام ولاده ضد اميركا
 
ممنوع ولا حدا يقول عن حاله انو لبناني صميم ووطني وهوي ما بيعرف وين الهرمل ووين عكار

ممنوع ولا واحد يساري يحكي عن حقوق الفقرا هوي وسكران
 
ممنوع ولا بيّ يسجل ولادو طواعيةً بمدرسة دينية يشتكي من انو عم يجبروله اولاده يصلوا او يجبروهم يقدسوا
 
ممنوع ولا واحد طائفي بدو يحكي طائفية ليدافع عن طايفته يبلش حكيه دايما بجملة مع انو انا علماني
 
ممنوع ولا نايب الو بالبرلمان دورتين يحكي عن الاصلاح السياسي والاقتصادي
 
ومعليش يعني، ممنوع أي حديث فيه كلمات من نوع منعطف خطير مرحلة حساسة ناقوس الخطر ضرورة التلاحم التضامن الوطني لبنان الفريد من نوعه، خلص بطلولنا ياهن هلحركات
 
ممنوع من هلق ورايح أي حدا، أي مواطن يقول انو عايشين عيشة كلاب، ليكو يا اخواتي، الكلاب عايشين وصدقوني آخر همهن، راسن مرتاح وماشي حالن.. انتو عايشين عيشة لبنان
 
 عشتم... وعاش لبنان

من نافسك فى دينك فنافسه ومن نافسك فى الدنيا فألقها فى نحره

****

من كلام ابن مسعود رضى الله عنه

(كونوا ينابيع العلم مصابيح الهدى احلاس البيوت سرج الليل

جدد القلوب تُعرفون في السماء وتخفون على أهل الارض)

وقول اخر له
ليس العلم بكثرة الرواية ولكن العلم بالخشية

***

سئل الامام احمد عن رجل !! يأكل فى اليوم مره

قال: زاهد

فقالوا رجل يأكل وجبتان !!
قال: قنوع

فقالوا رجل يأكل ثلاث وجبات!!
قال ابنوا له معلفا

***

قال الشافعى !!

من اتى مجلس العلم دون الورقه والقلم كمن اتى المطحنه دون القمح !!

***

قال سلمة ابن دينار

ما أحببت أن يكون معك في الآخرة فقدمه اليوم

وما كرهت أن يكون معك في الآخرة فاتركه اليوم

****

قال الامام أحمد

الناس الى العلم أحوج منهم الى الطعام والشراب

لأن الرجل يحتاج الى الطعام والشراب في اليوم مرة أو مرتين
وحاجته الى العلم بعدد أنفاسه

 ****
قال مالك
إن حقاً على من طلب العلم أن يكون عليه
وقار وسكينة وخشية
وأن يكون متبعاً لآثار من مضى قبله .

***
حكى الشافعي عن نفسه فقال

كنت أتصفح الورقة بين يدي الإمام مالك
تصفحاً رقيقاً - يعني في مجلس العلم -
هيبة لئلا يسمع وقعها !!

****
عن بعض السلف

من لم يصبر على ذل التعليم بقي عمره في عماية الجهل

ومن صبر عليه آل أمره الى عز الدنيا والآخرة.

***

قال الزهري رحمه الله

مــا عُـــبـِد الله بشيء أفضل من العلم

"Un jour, apparut un petit trou dans un cocon;
un homme, qui passait à tout hasard, s’arrêta de longues heures à observer le papillon,
qui s’efforçait
de sortir
par ce petit trou.
Après un long moment, c’était comme si le papillon avait abandonné, et le trou demeurait toujours
aussi petit.

On dirait que le papillon avait fait tout ce
qu’il pouvait,
et qu’il ne pouvait plus rien faire d’autre.
Alors l’homme décida d’aider le papillon: il prit un canif et ouvrit le cocon. Le papillon sortit aussitôt


Mais son corps était maigre et engourdi; ses ailes étaient peu développées et bougaient à peine
L’homme continua à observer, pensant que, d’un moment à l’autre, les ailes du papillon s’ouvriraient et seraient capables de supporter le corps du papillon pour qu’il prenne son envol

Ce que l’homme, avec son geste de gentillesse et son intention d’aider, ne comprenait pas, c’est que le passage par le trou étroit du coccon était l’effort nécessaire pour que le papillon puisse transmettre le liquide de son corps à ses ailes de manière à pouvoir voler. C’était le moule à travers lequel la vie le faisait passer pour grandir et se développer.
Parfois, l’effort est exactement ce dont nous avons besoin dans notre vie.

Si l’on nous permettait de vivre notre vie sans rencontrer d’obstacles, nous serions limités. Nous ne pourrions pas être aussi forts que nous le sommes. Nous ne pourrions jamais voler




J’ai demandé la force...
Et la vie m’a donné les difficultés pour me rendre fort.

J’ai demandé la sagesse...
Et la vie m’a donné des problèmes à résoudre.

J’ai demandé la prospérité...
Et la vie m’a donné un cerveau et des muscles pour travailler.

J’ai demandé de pouvoir voler...
Et la vie m’a donné des obstacles à surmonter.

J’ai demandé l’amour...
Et la vie m’a donné des gens à aider dans leurs problèmes.

J’ai demandé des faveurs...
Et la vie m’a donné des potentialités.

JE N'AI RIEN REÇU DE CE QUE J'AI DEMANDE...
MAIS J'AI REÇU TOUT CE DONT J'AVAIS BESOIN